گلچین ابیاتی ازغزل های حافظ 2

من از مسجد به خرابات نه خود افتادم

اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

***********

چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار

هر که در دایره گردش ایام افتاد

**********

آن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینی

کار ما با رخ ساقی و لب جام افتاد

دلتنگی های من از روزگار

واقعا هیچ کسی نمی تونه جای کس دیگه ای باشه یعنی هیچ کس نمی تونه کس دیگه ای را درک کنه اصلا وقتی می بینی حقت را ضایع میکنند ولی کاری از دستت بر نمی یاد خیلی داغون میشی وقتی می بینی که اون طرفی که اذیتت کرده و حقت را ازت گرفته یه آدم با شخصیت و محترم یه دانشگاه باشه بیشتر خورد میشی وقتی می بینی چقدر بهش احترام می زارند و داره یه دانشگاه را اداره میکنه ولی حق یه بدبخت را ضایع کرده بیشتر ناراحت میشی و با خودت میگی که چطوری این داره یه دانشگاه را اداره میکنی حتما اونجا هم حق چند نفر را ضایع میکنه ....

گلچین ابیاتی ازغزل های حافظ

عکس روی تو چو در آینه جام افتاد
عارف از خنده می در طمع خام افتاد
******
حسن روی تو بیک جلوه که در آینه کرد
این همه نقش در آینه اوهام افتاد
*******
این همه عکس می و نقش نگارین که نمود
یک فروغ رخ ساقی ست که در جام افتاد